کد مطلب:32122 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:15

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا در جهان آخرت انسان به واسطه افكار باطل و گاه غير اخلاقي و شركآميز كه ناشي از القائات شيطان ميباشد، نيز باز خواست ميگردد؟

شكي نيست كه گناه باعث زنگار دل ميشود و نور علم و حس تشخيص حق را از انسان ميربايد و قلب را به يك باتلاق متعفن و گنديده مبدل ميسازد، در نتيجه نميتواند راه صحيح را تشخيص دهد و با دست خود تيشه به ريشه سعادت خويش ميزند.

پيامبر(ص) فرمود: كثره الذنوب مفسده للقلب؛ گناهان زياد انسان را فاسد ميكند. گناهان ازعض وجوارح سرازير به قلب ميشود و آن را به باتلاقي متعفن مبدل ميسازد.

پيامبر(ص) فرمود: هنگامي كه بنده گناه كند نكته سياهي در قلب او پيدا ميشود، اگر توبه كند و از گناه دست بردارد و استغفار نمايد قلب او صيقل مييابد و اگر باز هم به گناه بر گردد سياهي افزون ميشود تا تمام قلبش را فرا ميگيرد. اين همان زنگاري است كه در آيه: كل بل ران علي قلوبهم ما كانوا يكسبون به آن اشاره شده است.

{P . تفسير نمونه، ج 26، ص .

وسوسهها و هجوم افكار باطل مادامي كه گناهي به دنبال نداشته باشد گناه محسوب نميشود، ولي بايد از ادامه آنها جلوگيري كرد.

عواملي كه باعث هجوم افكار باطل ميشود:

1 - غفلت و دوري از خدا. وقتي از امام صادق(ع) در اين مورد سؤال شد حضرت فرمود: لاالهالاالله بگو.

{P . اصول كافي، ج 4، ص 155، باب الوسوسه و حديث النفس.

2 - هم نشيني با افراد هزله گو و غافل. در روايت آمده است با كسي رفاقت كن كه وقتي به او نگاه ميكني تو را به ياد خدا بياندازد و عمل و كردار او تو را به ياد آخرت بياندازد و گفتار او به علم تو بيافزايد.

{P . بحار الانوار، ج 1، ص 203.

در روايت ديگر آمده است عواملي باعث كدورت قلب ميشود: خلوت كردن با زنان، مجالست با مردگان، گفتند مردگان چه كسانند؟ حضرت فرمود: افرادر كه گمراهاند و در احكام الهي شك دارند.

{P . بحار الانوار، ج 1، ص P 203}

3 - توجه زياد به مظاهر دنيا. نيز از عوامل غفلت و در نتيجه باعث تضعيف روحيه ايماني ميشود.

براي زدودن افكار و وسوسهها، گفتن اذكار مستحبي مانند لا اله الا الله، لا حول و لا قوه الا بالله، يا حي يا قيوم، يا ذاالجلال والاكرام، قرائت و تلاوت قرآن، ديدار با عالماني كه زاهد و با تقوا هستند، مطالعه كتابهاي اخلاقي و روايي، رفتن به كوه و دشت و صحرا همراه با تفكر و انديشه، بسيار مؤثر است.

با وجود آن كه بسياري از علماي اهل سنت آگاه به اشتباهات موجود در فرقههاي اهل تسنن و كتب صحاح سته كه از منابع عمده اهل سنت ميباشند، هستند، چرا سعي در بازگشت و گرايش به تشيع كه كاملترين دين است ، ندارند؟

پاسخ:اولا: بسياري از علماي اهل سنت و جماعت با وجود يك سلسله از زمينههاي فكري (از جمله اعتقاد به عدالت تمامي صحابه و روايت عشره مبشره) به حقانيت مكتب تشيع معتقد نيستند.

ثانيا: به فرض اين كه اين ادعا درست باشد كه آنان به اشتباه مذهبي خويش واقفند، در اين صورت موانعي در مسير راهشان وجود دارد كه از جمله آن ترس از دست دادن موقعيت است. بسيار اتفاق افتاده كه خواص حقيقت را فهميدند، ليكن به جهت هواهاي نفساني به آن اعتراف نكردند.

ثالثا: ممكن است عالمي به حقانيت شيعه پي ببرد و ميخواهد كه آن را براي مردم تبيين كند، ليكن به جهت تعصب مردم، به ويژه تعصب و هجمه ديگر عالمان دين از جان و مال خويش بيم داشته باشند و تقيه كنند.

يكي از نويسندگان صحاح سته به نام احمد بن شعيب نسايي به جهت گفتن حقيقت، مردم متعصب او را زدند و بر اثر آن از دنيا رفت.

{P . فريد وحدي، دايره المعارف قرن بيست، ج 10، ص 186.

بله برخي از عامان ديني هم با شجاعت، حقانيت شيعه را آن گاه كه برايشان آشكار شد، مطرح كردند، مانند محمود ابوريه مصري كه در سال آخر زندگيش به حقانيت شيعه اعتراف نمود و يا امام محمد غزالي در كتاب سر العالمين در مقاله چهارم آن كتاب به اين امر اعتراف كرد. و يا دكتر محمد تيجاني بعد از مطالعات زياد به حقانيت شيعه و به آن{P . شبهاي پيشاور، ص 608.

اعتراف كرد.